Zapraszamy do Torunia o każdej porze roku - nie tylko wiosną i latem - kiedy jest najpiękniej, najtłoczniej i najdrożej, ale także jesienią i zimą - gdy bezlistne drzewa odsłonią więcej pięknej architektury toruńskiej, hotele i restauracje będą tańsze, a aby kupić czy zerezerwować bilet do któregoś z muzeów i innych atrakcji - nie będzie potrzeby wyczekiwania w długich kolejkach.
Toruń interesował i przyciągał swoją słynną architekturą od wieków.
Jego wyjątkowość i urodę wychwalał już Jan Długosz, pisząc 1450 r. w "Historia Polonicae Liber I" te słowa: Toruń przepięknymi budowlami i dachami z cegły palonej lśniącymi tak znamienity, że nic mu chyba pięknością, położeniem i blaskiem świetnym dorównać nie zdoła.
Także później, np. w 1595 r. słynny renesansowy poeta Sebastian Klonowic wychwalał Toruń w poemacie "Flis".
Królowie polscy, posłowie, ministrowie zagraniczni, podróżnicy europejscy już od XVII wieku przybywali do Torunia nie tylko w celach politycznych, ale też, aby poznać jego słynne budowle i miejsca związane z Mikołajem Kopernikiem. Między innymi śladów wielkiego toruńskiego astronoma szukał w Toruniu Napoleon Bonaparte w 1809 r. oraz Fryderyk Chopin w 1825 r.: Widziałem ja prawda, i całą fortyfikację ze wszystkich stron miasta, ze wszystkimi szczegółami, [...] prócz tego kościoły gotyckiej budowy, od Krzyżaków fundowane, z których jeden w 1231 r. zbudowany. Widziałem wieżę pochyłą, ratusz sławny, tak zewnątrz, jako i wewnątrz, którego największą osobliwością jest to, iż ma tyle okien, ile dni w roku, tyle sal, ile miesięcy, tyle pokoi ile tygodni, i że cała budowla onego jest jak najwspanialszą, w guście gotyckim. To wszystko jednak nie przechodzi pierników, oj pierników z których jeden posłałem do Warszawy...
Piękny nadwiślański gród, od stuleci zwany dumnie „Królową Wisły” – miasto Mikołaja Kopernika, Adama Freitaga, Samuela Bogumiła Lindego, Fryderyka Skarbka i innych wielkich. To reprezentacyjne miasto i samorządowa stolica woj. kujawsko-pomorskiego. Toruń jako jeden z najcenniejszych zespołów zabytkowych w Polsce wyróżnia się wśród miast urodą, bogactwem dziedzictwa kulturowego i burzliwą historią, a także wyjątkowym położeniem; od północnej strony leży na Ziemi Chełmińskiej (należącej do Pomorza), od południa na Kujawach, otoczony jest bujną zielenią licznych parków i lasów, od wschodu zaś sąsiaduje ze znowu odmienną kulturowo i historycznie Ziemią Dobrzyńską.
Jego obecne piękno i tradycje tworzyły burzliwe osiemsetletnie dzieje oraz twórcze umysły i talenty wybitnych Torunian oraz wielu przybyszów z całej Europy, przygarniętych przez słynące z tolerancji miasto. Toruń, dawne emporium hanzeatyckie, szczyci się imponującą architekturą ratuszy, kościołów, kamienic i bram, zabytkami ruchomymi będącymi dziełami sztuki artystycznej wysokiej, światowej próby oraz bogatym dziedzictwem kultury niematerialnej, tworzonej zwłaszcza w okresie przedrozbiorowym, w dobie mieszczańskiej Respublicae Thorunensis.
Warto przyjechać tu o każdej porze – latem, zimą, za dnia i nocą, gdy iluminowane zabytki dodają mu niepowtarzalnego uroku. Każda ulica i plac Średniowiecznego Zespołu Miejskiego wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO posiadają swoistą atmosferą: Rynek Staromiejski z monumentalnym gotyckim Ratuszem, Dworem Artusa czy kościołem Mariackim, Trakt Królewski z górującą i monumentalną Katedrą Świętojańską, reprezentacyjna i zawsze gwarna ul. Szeroka, urokliwa ul. Rabiańska, Ciasna, tajemnicze zaułki w przy Krzywej Wieży czy nadwiślańska promenada w miejscu dawnego portu - Bulwar Filadelfijski.